Betaine word dikwels vir 'n vitamien aangesien, maar is nie 'n vitamien of selfs 'n noodsaaklike voedingstof nie. Onder sekere omstandighede kan die byvoeging van betaïne tot die voerformule egter aansienlike voordele inhou.

Betaine is 'n natuurlike verbinding wat in die meeste lewende organismes voorkom. Koring en suikerbeet is twee algemene plante wat hoë vlakke van betaïne bevat. Suiwer betaïne word as veilig beskou wanneer dit binne toelaatbare perke gebruik word. Omdat betaïne sekere funksionele eienskappe het en onder sekere omstandighede 'n noodsaaklike voedingstof (of toevoeging) kan word, word suiwer betaïne toenemend by vark- en pluimveediëte gevoeg. Vir optimale gebruik is dit egter belangrik om te weet hoeveel betaïne om by te voeg optimaal is.

1. Betaine in die liggaam

In die meeste gevalle kan diere betaïne sintetiseer om aan hul eie liggaam se behoeftes te voldoen. Die manier waarop betaïne gesintetiseer word, staan ​​bekend as die oksidasie van vitamiencholien. Die byvoeging van suiwer betaïne tot voer het getoon dat dit duur cholien bespaar. As 'n metielskenker kan betaïne ook die duur metionien vervang. Daarom kan die byvoeging van betaïne tot voer die behoefte aan metionien en cholien verminder.

Betaine kan ook as 'n middel teen vetterige lewer gebruik word. In sommige studies is die afsetting van karkasvet in groeiende varke met 15% verminder deur slegs 0.125% betaïne by die voer te voeg. Laastens is getoon dat betaïne die verteerbaarheid van voedingstowwe verbeter omdat dit osmobeskerming aan dermbakterieë bied, wat lei tot 'n meer stabiele gastroïntestinale omgewing. Natuurlik is die belangrikste rol van betaïne om seldrigging te voorkom, maar dit word dikwels as vanselfsprekend aanvaar en oor die hoof gesien.

2. Betaine voorkom dehidrasie

Betaine kan in oormaat verbruik word tydens dehidrasie, nie deur sy funksie as 'n metielskenker te gebruik nie, maar deur betaïne te gebruik om sellulêre hidrasie te reguleer. In 'n toestand van hittestres reageer selle deur anorganiese ione, soos natrium, kalium, chloried en organiese osmotiese middels soos betaïne, op te gaar. In hierdie geval is betaïne die kragtigste verbinding aangesien dit geen negatiewe effek het om proteïendestabilisering te veroorsaak nie. As 'n osmotiese reguleerder kan betaïne die niere beskerm teen die skade van hoë konsentrasies elektroliete en ureum, die funksie van makrofage verbeter, die waterbalans in die ingewande reguleer, voortydige seldood voorkom, en embrio's oorleef tot 'n mate.

Vanuit 'n praktiese oogpunt is berig dat die byvoeging van betaïne tot die voer die atrofie van die dermvilli kan voorkom en die aktiwiteit van proteolitiese ensieme kan verhoog, waardeur die dermgesondheid van gespeende varkies bevorder word. 'n Soortgelyke funksie het ook getoon dat dit dermgesondheid verbeter deur betaïne by pluimveevoer te voeg wanneer pluimvee aan koksidiose ly.

3. Oorweeg die probleem

Die byvoeging van suiwer betaïne tot die dieet kan die verteerbaarheid van voedingstowwe effens verbeter, groei bevorder en voeromskakeling verbeter. Boonop kan die byvoeging van betaïne tot pluimveevoer lei tot verminderde karkasvet en verhoogde borsvleis. Natuurlik is die presiese effek van bogenoemde funksies hoogs veranderlik. Verder het betaïne onder praktiese toestande 'n aanvaarbare relatiewe biobeskikbaarheid van 60% in vergelyking met metionien. Met ander woorde, 1 kg betaïne kan die byvoeging van 0,6 kg metionien vervang. Wat cholien betref, word beraam dat betaïne ongeveer 50% van cholienbyvoegings in braaikuikenvoer en 100% van cholienbyvoegings in lêhenvoer kan vervang.

Diere wat gedehidreer is, baat die meeste by betaïne, wat van groot hulp kan wees. Dit sluit in: hittegestreste diere, veral braaikuikens in die somer; lakterende sôe, wat amper altyd onvoldoende water vir verbruik drink; alle diere wat pekelwater drink. Vir alle dierspesies wat geïdentifiseer is om by betaïne te baat, word verkieslik nie meer as 1 kg betaïne per ton volvoer bygevoeg nie. Indien die aanbevole byvoegingshoeveelheid oorskry word, sal daar 'n afname in doeltreffendheid wees namate die dosis toeneem.