Kaliumdiformaat(PDF) is 'n gekonjugeerde sout wat as 'n nie-antibiotiese voeradditief gebruik is om die groei van vee te bevorder. Baie beperkte studies is egter in waterspesies gedokumenteer, en die doeltreffendheid daarvan is teenstrydig.

'n Vorige studie oor Atlantiese salm het getoon dat diëte wat vismeel bevat wat met 1.4v PDF behandel is, voerdoeltreffendheid en groeikoers verbeter het. Resultate gebaseer op die uitgroei van hibriede tilapia het ook aangedui dat die byvoeging van 0.2 persent PDF in toetsdiëte groei en voerdoeltreffendheid aansienlik verhoog het, en bakteriële infeksies verminder het.

In teenstelling hiermee het 'n studie van jong hibriede tilapia getoon dat aanvulling van PDF teen tot 1.2 persent van die dieet geen verbetering in groeiprestasie getoon het nie, ten spyte van die aansienlike onderdrukking van dermbakterieë. Gebaseer op die beperkte beskikbare inligting, blyk die doeltreffendheid van PDF in visprestasie te wissel na gelang van spesie, lewensfase, aanvullingsvlakke van PDF, toetsformulering en kultuurtoestande.

Eksperimentele ontwerp

het 'n groeiproef by die Oceanic Institute in Hawaii, VSA, uitgevoer om die effek van PDF op die groeiprestasie en verteerbaarheid van Stille Oseaan-witgarnale wat in 'n helderwaterstelsel gekweek word, te evalueer. Dit is befonds deur die Amerikaanse Departement van Landbou se Landbounavorsingsdiens en deur 'n samewerkingsooreenkoms met die Universiteit van Alaska Fairbanks.

Jong Pasifiese wit garnale (Litopenaeus vannamei) is gekweek in 'n binnenshuise deurvloei-skoonwaterstelsel met 31 ppt soutgehalte en 25 grade Celsius temperatuur. Hulle is ses toetsdiëte gevoer met 35 persent proteïen en 6 persent lipied wat PDF bevat teen 0, 0.3, 0.6, 1.2 of 1.5 persent.

Vir elke 100 g is die basale dieet geformuleer om 30.0 gram sojaboonmeel, 15.0 gram pollakmeel, 6.0 gram inkvismeel, 2.0 gram menhadenolie, 2.0 gram sojalesitien, 33.8 gram volgraan, 1.0 gram chroomoksied en 11.2 gram ander bestanddele (insluitend minerale en vitamiene) te bevat. Vir elke dieet is vier 52-L-tenks gevul teen 12 garnale/tenk. Met 'n aanvanklike liggaamsgewig van 0.84 gram is die garnale vier keer per dag met die hand gevoer tot skynbare versadiging vir agt weke.

Vir die verteerbaarheidsproef is 120 garnale met liggaamsgewigte van 9 tot 10 gram in elk van 18 550-L-tenks met drie tenks/dieetbehandeling gekweek. Chroomoksied is as 'n interne merker gebruik vir die meting van die skynbare verteerbaarheidskoëffisiënt.

Resultate

Die weeklikse gewigstoename van garnale het gewissel van 0.6 tot 0.8 gram en het geneig om toe te neem in behandelings met 1.2 en 1.5 persent PDF-diëte, maar was nie beduidend (P > 0.05) verskillend tussen die dieetbehandelings nie. Die oorlewing van garnale was 97 persent of hoër in die groeiproef.

Voeromskakelingsverhoudings (VOV's) was soortgelyk vir die diëte met 0.3 en 0.6 persent PDF, en beide was laer as die VOV vir die 1.2 persent PDF-dieet (P < 0.05). Die VOV's vir die kontrole-, 1.2 en 1.5 persent PDF-diëte was egter soortgelyk (P > 0.05).

Garnale wat die 1.2 persent dieet gevoer is, het laer verteerbaarheid (P < 0.05) vir droë materiaal, proteïen en bruto energie gehad as die garnale wat die ander diëte gevoer is (Fig. 2). Hul verteerbaarheid van dieetlipiede is egter nie beïnvloed (P > 0.05) deur die PDF-vlakke nie.

Perspektiewe

Hierdie studie het getoon dat aanvulling van PDF teen tot 1.5 persent in 'n dieet nie die groei en oorlewing van garnale wat in 'n helderwaterstelsel gekweek is, beïnvloed het nie. Hierdie waarneming was soortgelyk aan 'n vorige bevinding met hibriede jong tilapia, maar verskil van die resultate wat gevind is in navorsing met Atlantiese salm en die uitgroei van hibriede tilapia.

Die effekte van dieet-PDF op VOV en verteerbaarheid het dosisafhanklikheid in hierdie studie getoon. Dit is moontlik dat die hoë VOV van die 1.2 persent PDF-dieet te wyte was aan die lae verteerbaarheid van proteïen, droë materiaal en bruto energie vir die dieet. Daar is baie beperkte inligting rakende die effekte van PDF op nutriëntverteerbaarheid in akwatiese spesies.

Die resultate van hierdie studie was anders as dié van 'n vorige verslag wat gesê het dat die byvoeging van PDF tot vismeel gedurende die bergingstydperk voor voerverwerking die proteïenverteerbaarheid verhoog het. Die verskillende doeltreffendheid van dieet-PDF wat in die huidige en vorige studies gevind is, kon moontlik te wyte gewees het aan die verskillende toestande, soos die toets van spesies, kultuurstelsel, dieetformulering of ander eksperimentele toestande. Die presiese rede vir hierdie teenstrydigheid was nie duidelik nie en regverdig verdere ondersoek.