Natriumbutyraat of tributirien'watter een om te kies'?

Dit is algemeen bekend dat bottersuur 'n belangrike energiebron vir kolonselle is. Verder is dit eintlik die voorkeurbrandstofbron en voorsien dit tot 70% van hul totale energiebehoeftes. Daar is egter twee vorme om van te kies. Hierdie artikel bied 'n vergelyking van beide, wat help om die vraag te beantwoord 'watter een om te kies'?

Die gebruik van butirate as 'n voeradditief is al vir etlike dekades breedvoerig bestudeer en in diereboerdery gebruik. Dit is eers by kalwers gebruik om vroeë rumenontwikkeling te stimuleer voordat dit by varke en pluimvee gebruik is.

Butyraatbymiddels het getoon dat dit liggaamsgewigstoename (BWG) en voeromsettingstempo's (FCR) verbeter, mortaliteit verminder en die impak van dermverwante siektes verminder.

Algemeen beskikbare bronne van bottersuur vir dierevoer kom in twee vorme voor:

1. As 'n sout (d.w.s. natriumbutiraat) of
2. In die vorm van 'n trigliseried (dws Tributirin).

Dan kom die volgende vraag –Watter kies ek?Hierdie artikel bied 'n sy-aan-sy vergelyking van beide.

Produksieproses

Natriumbutyraat:Vervaardig via 'n suur-basis-reaksie om sout met 'n hoë smeltpunt te vorm.

NaOH+C4H8O2=C4H7COONa+H2O

(Natriumhidroksied + Bottersuur = Natriumbutiraat + Water)

Tributirien:Vervaardig via esterifikasie waar 3-bottersuur aan 'n gliserol geheg word om tributirien te vorm. Tributirien het 'n lae smeltpunt.

C3H8O3+3C4H8O2= C15 H26 O6+3H2O

(Gliserol + Bottersuur = Tributirien + Water)

Watter een verskaf meer bottersuur per kg produk?

VanTabel 1, ons weet die hoeveelheid bottersuur wat in die verskillende produkte voorkom. Ons moet egter ook in ag neem hoe effektief hierdie produkte bottersuur in die ingewande vrystel. Aangesien natriumbutiraat 'n sout is, sal dit geredelik in water oplos en butiraat vrystel, daarom kan ons aanvaar dat 100% van die butiraat van natriumbutiraat vrygestel sal word wanneer dit opgelos word. Aangesien natriumbutiraat geredelik dissosieer, sal beskermde vorme (d.w.s. mikro-inkapseling) van natriumbutiraat dit help om voortdurende stadige vrystelling van butiraat deur die ingewande tot in die kolon te bereik.

Tributirien is in wese 'n triasielgliseried (TAG), wat 'n ester is wat van gliserol en 3 vetsure afgelei is. Tributirien benodig lipase om die butiraat wat aan die gliserol geheg is, vry te stel. Alhoewel 1 tributirien 3 butiraat bevat, is dit nie gewaarborg dat al 3 butiraat vrygestel sal word nie. Dit is omdat lipase regioselektief is. Dit kan triasielgliseriede by R1 en R3 hidroliseer, slegs by R2, of nie-spesifiek. Lipase het ook substraatspesifisiteit deurdat die ensiem kan onderskei tussen asielkettings wat aan die gliserol geheg is en verkieslik sekere tipes kan kloof. Aangesien tributirien lipase benodig om sy butiraat vry te stel, kan daar kompetisie tussen tributirien en ander TAG's vir lipase wees.

Sal natriumbutyraat en tributirien voerinname beïnvloed?

Natriumbutiraat het 'n aanstootlike reuk wat minder aangenaam vir mense is, maar deur soogdiere verkies word. Natriumbutiraat maak 3.6-3.8% van melkvet in borsmelk uit, en kan dus as 'n voerlokmiddel optree wat die aangebore oorlewingsinstinkte van soogdiere aktiveer (Tabel 2Om stadige vrystelling in die ingewande te verseker, word natriumbutiraat egter gewoonlik met 'n vetmatrikslaag (bv. palmstearien) ingekapsuleer. Dit help ook om die ranzige reuk van natriumbutiraat te verminder.

Tributirien, aan die ander kant, is reukloos, maar het 'n sametrekkende smaak (Tabel 2). Die byvoeging van groot hoeveelhede kan negatiewe uitwerking op voerinname hê. Tributirien is 'n natuurlik stabiele molekule wat deur die boonste spysverteringskanaal kan beweeg totdat dit deur lipase in die ingewande gesplyt word. Dit is ook nie-vlugtig by kamertemperatuur nie, dus word dit gewoonlik nie bedek nie. Tributirien gebruik gewoonlik inerte silikadioksied as draer. Silikadioksied is poreus en mag nie tributirien ten volle vrystel tydens vertering nie. Tributirien het ook 'n hoër dampdruk wat veroorsaak dat dit vlugtig is wanneer dit verhit word. Daarom beveel ons aan dat tributirien in 'n geëmulgeerde vorm of in 'n beskermde vorm gebruik word.