Kaliumdiformaat, as die eerste alternatiewe antigroeimiddel wat deur die Europese Unie bekendgestel is, het unieke voordele in antibakteriese en groeibevordering. So, hoe werk ditkaliumdiformaatspeel 'n bakteriedodende rol in die spysverteringskanaal van diere?

As gevolg van sy molekulêre besonderhede,kaliumdiformaatdissosieer nie in 'n suur toestand nie, maar slegs in 'n neutrale of alkaliese omgewing om mieresuur vry te stel.

Soos ons almal weet, is die pH in die maag 'n relatief lae suur omgewing, dus kan kaliumdiformate die ingewande met 85% deur die maag binnedring. Natuurlik, as die bufferkapasiteit van die voer sterk is, dit wil sê, die suursterkte van die stelsel wat ons gewoonlik noem hoog is, sal 'n deel van die kaliumdiformate dissosieer en mieresuur vrystel om die effek van versuurder te hê, dus sal die proporsie wat die ingewande deur die maag bereik, verminder word. In hierdie geval is kaliumdiformate 'n versuurder! Om die derm alternatiewe antibakteriese effek van kaliumdiformate te benut, is die uitgangspunt dus om die suurheid van die voerstelsel te verminder, anders moet die byvoeging van kaliumdiformate groot wees en die byvoegingskoste hoog wees. Dit is die rede waarom die gekombineerde toediening van kaliumdiformate en kalsiumformiaat beter is as dié van kaliumdiformate alleen.

Natuurlik wil ons nie hê dat alle kaliumdiformate as versuurder gebruik word om waterstofione vry te stel nie, maar ons wil hê dat dit meer in die vorm van intakte mieresuurmolekules vrygestel word om sy bakteriedodende vermoë te behou.

Maar dan moet alle suur chiem wat die duodenum deur die maag binnedring, deur gal en pankreassap gebuffer word voordat dit die jejunum binnedring, om nie groot skommelinge in jejunale pH te veroorsaak nie. In hierdie stadium word 'n bietjie kaliumdiformate as versuurder gebruik om waterstofione vry te stel.

KaliumdiformaatWanneer dit die jejunum en ileum binnedring, stel dit geleidelik mieresuur vry. Sommige mieresuur stel steeds waterstofione vry om die derm se pH-waarde effens te verlaag, en sommige volledige molekulêre mieresuur kan die bakterieë binnedring en 'n antibakteriese rol speel. Wanneer dit die kolon deur die ileum bereik, is die oorblywende proporsie kaliumdikarboksilaat ongeveer 14%. Hierdie proporsie hou natuurlik ook verband met die struktuur van die voer.

Nadat dit die dikderm bereik het, kan kaliumdiformate 'n meer bakteriostatiese effek hê. Waarom?

Omdat die pH in die dikderm onder normale omstandighede relatief suur is. Onder normale omstandighede, nadat die voer volledig verteer en in die dunderm geabsorbeer is, word byna alle verteerbare koolhidrate en proteïene geabsorbeer, en die res is 'n paar veselkomponente wat nie in die dikderm verteer kan word nie. Die aantal en spesies mikroörganismes in die dikderm is baie ryk. Hul funksie is om die oorblywende vesels te fermenteer en kortketting-vlugtige vetsure, soos asynsuur, propioonsuur en bottersuur, te produseer. Daarom is mieresuur wat deur kaliumdikarboksilaat in 'n suur omgewing vrygestel word, nie maklik om waterstofione vry te stel nie, dus het meer mieresuurmolekules 'n antibakteriese effek.

Laastens, met die verbruik vankaliumdiformaatin die dikderm is die hele missie van dermsterilisasie uiteindelik voltooi.