Betaïneword as 'n lokmiddel vir voer vir waterdiere gebruik.

Volgens buitelandse bronne het die byvoeging van 0,5% tot 1,5% betaïne tot visvoer 'n sterk stimulerende effek op die olfaktoriese en smaaksintuie van alle skaaldiere soos visse en garnale. Dit het 'n sterk voedingsaantrekkingskrag, verbeter die smaaklikheid van voer, verkort voedingstyd, bevorder vertering en absorpsie, versnel die groei van visse en garnale en vermy waterbesoedeling wat deur voervermorsing veroorsaak word.

Betaïneis 'n bufferstof vir osmotiese drukskommelings en kan dien as 'n selosmotiese beskermer. Dit kan die toleransie van biologiese selle vir droogte, hoë humiditeit, hoë sout en hoë osmotiese omgewings verbeter, selwaterverlies en souttoegang voorkom, die Na₂K-pompfunksie van selmembrane verbeter, ensiemaktiwiteit en biologiese makromolekulefunksie stabiliseer, weefselsel-osmotiese druk en ioonbalans reguleer, voedingstofabsorpsiefunksie handhaaf en visse verbeter. Wanneer die osmotiese druk van garnale en ander organismes drastiese veranderinge ondergaan, neem hul toleransie toe en hul oorlewingsyfer neem toe.

 Betaïnekan ook metielgroepe aan die liggaam verskaf, en die doeltreffendheid daarvan in die verskaffing van metielgroepe is 2.3 keer dié van cholienchloried, wat dit 'n meer effektiewe metielskenker maak. Betaïne kan die oksidasieproses van vetsure in selmitochondria verbeter, die inhoud van langketting-asielkarnitien en die verhouding van langketting-asielkarnitien tot vrye karnitien in spiere en lewer aansienlik verhoog, vetontbinding bevorder, vetneerlegging in die lewer en liggaam verminder, proteïensintese bevorder, karkasvet herverdeel en die voorkomssyfer van vetterige lewer verminder.